علل آسيب هاي ناشی از بیش‌کاری (Overuse)/ قسمت اول

آسیب‌ها را بر اساس مكانیسم ایجاد آسیب و نحوه شروع علایم به دو گروه عمده آسیب‌های حاد با شروع ناگهانی با عامل یا زمان ایجاد مشخص و آسیب‌های Overuse كه شروع تدریجی دارند، تقسیم‌بندی می‌کنند.
در اكثر بیماران این نوع تقسیم‌بندی به سهولت انجام می‌‌شود، اما گاهی اوقات این امر به سختی میسر است؛ مثلاً در بیمارانی كه در انتهای یك روند مزمن با یك اتفاق حاد دچار عارضه می‌شوند؛ به طور مثال در دوندگان مسیرهای طولانی كه دچار شكستگی متاتارس دوم می‌شوند.

هر بافت توانایی مشخصی در تحمل استرس و تغییر پذیری دارد و هنگامی كه نیروهای وارده بر خاصیت تحمل بافت برتری پیدا کنند، آسیب اتفاق می‌افتد.
آسیب‌های حاد. وقتی اتفاق می‌افتند كه اضافه بار بر قدرت تحمل بافت به حدی برتری یابد كه بتواند باعث تغییرشكل¬پذیری غیر قابل برگشت شود.
آسیب‌های مزمن. در اثر اضافه بار تكرار شونده اتفاق می‌افتند؛ ولی هر كدام از این اضافه بارها به تنهایی قادر نیستند كه باعث تغییر شكل غیرقابل برگشت شوند، اما وقتی كه تجمع یابند بر آستانه آسیب‌ بافتی برتری یافته و آسیب ایجاد می‌شود.
قبل از این¬ كه بیمار علامت‌دار شود روند آسیب بافتی در طول یك دوره زمانی اتفاق می‌افتد و با یك بار كم و تكرار شونده (repetitive load) منجر به میكروتروما شده و در نهایت منجر به آسیب‌های Overuse می‌شود. اگر چه بافت در اكثر موارد بدون این كه علامت بالینی واضحی دیده شود، خود را ترمیم می‌نماید، اما اگر مراحل اضافه بار بافتی قبل از اینكه بافت ترمیم حاصل كند، ادامه یابد منجر به آسیب علامت‌دار بالینی Overuse می‌شود.
لذا درنام‌گذاری این سندرم از عناوین بیماری ترومای تجمعی (Cummulative Trauma disorder) و یا صدمه کشیدگی تکرار شونده ( repetitive strain injury) استفاده می‌شود.
آسیب‌های ناشی از بیش‌کاری معمولا در ورزش‌های هوازی كه نیازمند تمرین طولانی‌مدت به صورت یكنواخت هستند، مثل دو در مسیرهای طولانی و دوچرخه‌سواری و یا در ورزش‌های تكنیكی كه نیازمند حركات تكرار شونده مكرر هستند، مثل تنیس، پرتاب نیزه، وزنه‌برداری، پرش ارتفاعایجاد می‌گردد.
علل آسیب‌های overuse به دو گروه عمده خارجی و داخلی تقسیم‌بندی می‌شوند:
علل خارجی
الف- خطاهای تمرینی: حجم زیاد تمرین، شدت زیاد تمرین، زیاد كردن سریع تمرین‌ها، تغییر ناگهانی نوع تمرین، خستگی زیاد، استراحت كم و تكنیك غلط
ب- سطوح نامناسب: نرم یا سفت بودن غیرمتعارف و یا ناهموار بودن سطوح تمرین
ج- كفش: نامناسب و یا كهنه
د- وسایل ورزشی نامناسب
ه- آب و هوای گرم، سرد و یا مرطوب
و- عوامل روان‌شناختی
ز- تغذیه نامناسب



علل داخلی
مربوط به خود ورزشكار هستند
الف- اختلالات راستا، كف پای صاف یا قوس پای زیاد، واروس پاشنه پا، تیبیا وارا، ژنو والگوم و ژنو واروم، پاتلا آلتا، آنته‌ورسیون گردن فمور و تورسیون تیبیا.
ب- غیر مساوی بودن اندام‌های تحتانی
ج- عدم تعادل در عضلات
د- ضعف عضلانی
هـ كمبود انعطاف¬پذیری:‌ سفتی عمومی عضلات، ضخیم¬شدگی موضعی عضلانی، محدودیت در دامنه حركتی مفصل
و- جنسیت، جثه و تراكم بدنی.
ز- عوامل دیگر نظیر عوامل ژنتیكی،‌ عوامل غددی و وضعیت‌های متابولیك.


دکتر علی مظاهری نژاد
متخصص پزشکی ورزشی

تاريخ  ارسال:سه شنبه 21 شهريور 1391 - 12:00

کد:9958-1398